Gedoopt de “Windsurfer”, een concept dat reeds in 1966 gepatenteerd werd door de heren Hoyle Schweitzer en Jim Drake (USA). De ene was een surfer en de andere een zeiler, dus het leek hen wel een leuk idee om een combinatie tussen de twee te ontwerpen. Na enkele jaren uitproberen en het vervaardigen van meerdere prototypes rolde in 1970 de allereerste “windsurfer” van de band. Een 25 kg zware polyethyleen plank met in het midden een houten zwaard, achterin een plastieken vin, en erbovenop een tuig dat met koorden opgespannen werd: de houten mastvoet werd gewoon in de plank geschoven, met daarop een mast waarover het zeil geschoven werd, dat op zijn beurt opgespannen werd door een eveneens zware teakhouten giek, waarmee de surfer het geheel onder controle diende te houden.

Zo ook dus deze nieuwe watertuigen aan Hotel La Reserve, waar ze in eerste instantie niets anders konden doen dan bij onze Noorderburen aankloppen om te weten te komen hoe je alles mooi optuigt en meer nog: hoe je ermee vooruit geraakt, draait en ook…stopt. De man in kwestie noemde Gerard Moeken en daar hij in de beginne geen enkele klant mocht verwelkomen zag hij zich genoodzaakt om beroep te doen op twee tieners die dag in dag uit in het water van het Zegemeer te vinden waren… Tom Vandenbussche en Frank Vanleenhove woonden elk in hun ouderlijke woning aan de oevers van het meer, hadden er leren zwemmen van hun ouders en hadden niets liever dan eens een kans te krijgen om dergelijke plank uit te proberen…Dus zo gezegd zo gedaan, en na enkele pogingen gepaard gaande met veel vallen en opstaan, voeren ze na een tijdje allebei lustig heen en weer op het Zegemeer.

Een goeie zet zo bleek, want nadat de oevers eerst bevolkt waren met toeschouwers kwam het cliënteel vanaf dan massaal opdagen. In die zin zelfs dat Tom (toen 12 jaar) en Frank (toen 13) dagelijks ingeschakeld werden om een handje toe te steken en aldus de vakantie van hun leven mee te maken met als bonus dat ze een nieuwe watersport naar hartenlust konden beoefenen.

Geen van beide kon vermoeden dat hun nieuwe passie de rest van hun leven voor een groot deel ging meebepalen: Tom werd later “Chef de Planche à Voile” en reisde met Club Med de wereld rond, en Frank stortte zich op het wedstrijdgebeuren, werd in 1980 Belgisch Kampioen en was in 1982 medestichter van de eerste echte windsurfingclub aan de Belgische kust “Channel Surfing Club” om dan vervolgens in 1988 werk te maken van het uiteindelijke Surfers Paradise op het strand van Knokke-Heist.